lunes, 4 de junio de 2007

Guía práctica para Selectividad


A = t/E , esa es la ecuación que define a la selectividad, siendo "A" el agobio sufrido, "E" lo estudiado hasta el momento y "t" el tiempo transcurrido desde que acabaron las clases, a mayor tiempo y menor estudio, más agobio.

Lo cierto es que si indagas, la mayoría de la gente apenas ha estudiado mucho aún y en cierto modo es lógico ya que no estamos acostumbrados, la selectividad sirve también para que nos habituemos a tener que estudiar semanas antes para un examen y no la noche anterior como hacíamos muchas veces. De todas formas, no nos lo ponen tan dificil y con ir tranquilos y con confianza creo que no supondrá mucho problema, es lo que has visto durante el curso pero sin profundizar mucho. Si es cierto que tienes que sabertelo todo y es bastante materia pero tampoco te van a poner una matriz de orden 8 ni que desarrolles el teorema de Gauss aplicado a un hilo conductor, te pedirán que resuelvas e interpretes un sistema matricial sencillo y que halles el campo eléctrico en una esfera conductora, nada raro que no hayas visto antes.

Yo hasta ahora ,como ya comenté en la anterior entrada, vi fundamentalmente de Galego, aunque también estuve repasando el bloque de álgebra en matemáticas, un poco de química y a Platón en filosofía. Pude haber visto más cosas pero la falta de presión o de agobio como indica la ecuación debido al poco tiempo transcurrido me hizo no concentrarme, hoy empieza una especie de cuenta atrás, poco más de una semana en la que hay que ponerse si no en serio, por lo menos intentarlo. Hay que pensar que en poco más de una semana empezarán las vacaciones y que no hay que chafarlas por culpa de no haber estudiado unas horas los días precedentes a la selectividad.

Cada uno tiene su propio método de estudio, se puede estudiar a asignatura por día o varias en uno mismo, lo importante es no olvidarse, hay que estar tranquilos y no mirar al reloj, al fin y al cabo sólo tienes que recordar algo que ya tuviste que estudiar antes, es como acordarse de canciones de hace 10 años, con escuchar el principio ya te acuerdas de toda la melodía.

Así que sin miedo, con confianza aunque sin subestimar tampoco que luego pasa lo que pasa (como a mi en el primer examen práctico de coche) y sobre todo con tranquilidad. Ánimo a todos.

domingo, 3 de junio de 2007

A nosa lingua

Hoxe por fin decidinme e estiven dende as 5 ata as 9 estudando, non de seguido está claro pero polo menos púxenme á faena. Estiven lembrando tódolos eixes temáticos e obras da literatura galega que demos ao longo do curso, dende Manuel Antonio e Castelao ata Suso de Toro ou Manolo Rivas. Hai que ver a cantidade de bos autores e obras que tivemos nun só século, e nese século cando nos deixaron. Vése así que a nosa literatura é unha fonte chea de recursos, dende as composicións máis tradicionais ata as novas correntes que van chegando. Sen embargo, a inspiración sempre é a mesma, a saudade e sentimento cara unha terra que fai sacar de nós as mellores palabras.

Posteriormente repasei a sociolingüística, algo do que xa teño falado aquí e que agora vou retomar. O outro día vin noutro blog un documental sobre a situación actual da lingua galega, e gustoume moito, foi emitido na televisión de Galicia o día das letras galegas e amosa fielmente conceptos como o de diglosia e desgaleguización nas grandes cidades.

O documental comeza cunha rapaza residente nunha vila de Lugo que fala de maneira íntegra en galego e tanto ela coma os seus compañeiros do instituto enorgullécense delo, é máis, incluso se alguén fala castelán é por algunha razón extrana. Algo impensable en Vigo por exemplo e que dá conta de que todavía existen moitos xoves galegofalantes no rural.

A seguinte persoaxe é un xove da Coruña que fala castelán porque todo o mundo o fai e criouse nese ambiente, el e os seus amigos recoñecen que non teñen nada en contra do galego pero que lles resultaría dificil cambiar a esas alturas.

O seguinte caso é un estudante universitario de Compostela que un día decidiu comezar a falar galego, é dicir, é un neofalante que botou fóra tódolos prexuízos e medos e botouse á aventura.

Outro rapaz de Bueu que comezou falando galego rematou falando en castelán pola presión dos medios de comunicación e da educación.

Por último temos a outra estudante en Santiago que decidiuse a aprender galego sendo coreana.

Espero que vos guste se vos decidides a miralo, prega a pena, é bastante entretido e amosa ben a realidade na que convivimos.





PD: Non o atopei no youtube, tan só un trailer que volo deixo aquí así que non podo poñelo para velo directamente, pásovolo enlace do googlevideo co video completo.


http://video.google.es/videoplay?docid=-7399630610169788180

viernes, 1 de junio de 2007

Eiffel 65


En 1999, en plena víspera de cambio de milenio, surgió un nuevo estilo musical que logró mi atención. Se trataba del dance, destacando su difusión en Italia y en italiano, más conocido como Italodance. Uno de los grupos que impulsaron este nuevo , por entonces, género musical fue Eiffel 65. Para hablar de este grupo, hay que hablar de los inicios del dance pue ellos lograron darle la fuerza necesaria para salir a la luz.


Este grupo, entre otros, logró impulsar al dance hasta límites insospechados en un principio, logró incluso concertirse en el género musical de moda del momento y alcanzar fama mundial, sobre todo en Europa y Sudamérica. Actualmente en Italia y países del centro-norte de Europa como Bélgica y Holanda sigue teniendo vigencia, algo que no ha permanecido en la mayoría del resto de países como en España por poner un ejemplo cercano, donde el reggeton nos invade en detrimento del dance y otros estilos, pero eso ya es otra historia...


Aquí Eiffel 65 se dio a conocer con su canción más internacional, Blue. Esta canción entro con fuerza en el ámbito europeo, convirtiéndose en número uno de las listas de casi todos los países y constituyendo el golpe que debía dar Eiffel y ,en consecuencia, el dance para anunciarse y asentarse en lo que sería su época dorada.

Surgía así un nuevo estilo basado en la combinación de las nuevas tecnologías con lo tradicional, donde al margen del vocalista o cantante, el o los instrumentalistas, había un Dj encargado de darle un toque especial al son de la melodía. Eiffel se puede considerar como ya dijimos el gran impulsor, en este mundo donde como bien decía el gran filósofo Inmanuel Kant, donde está la mayoría guiada por algunos que se encargan de decirles como pensar, qué decir, qúe gustos tener y por tanto que música escuchar ( de nuevo el ejemplo del reggeton, la nueva "creación" de estos tutores de la mayoría). Logró que saltase a primera plana el nuevo estilo de música, nuevo pues aunque hay gente que englobe dentro del término dance al house y otros estilos como techno o hardcore, en realidad no es así. El dance tal y como se conoce nació de esta generación de artistas en la década de los 90, que llamarían a su estilo Eurodance o Europop, de hecho el primer álbum de Eiffel se llamaba de esa forma.

Al éxito de Blue , le siguieron otros tantos como "Move your Body" o "Una Notte forse mai più" que sirvieron para consolidar al grupo dentro de la escena mundial vendiendo más de un millón de copias y realizando una gira por todo el mundo con más de 600 conciertos a sus espaldas y además, batiendo récords en su país, pues hoy uno de sus singles siegue siendo la canción más radiada durante un mes en la historia de Italia, en España fueron número uno de ventas , consiguieron una nominación a los Grammys y ganaron los European Music Awards. Más de 30 artistas pidieron su colaboración en sus respectivos discos, llegaron a componer el himno para selección francesa en la Eurocopa del 2000 (que posteriormente ganarían), el himno de los juegos olímpicos de invierno de su ciudad ,Torino, y componer la base para el primer disco del grupo S-club7.

Como todo en este mundo, hay un final. En 2005 el Dj del grupo, el conocido Gabry Ponte, se separó para iniciar una carrera individual que más tarde le traería éxitos. Los otros dos componentes, Jeffrey Jey y Maury Lobina, actualmente siguen con el grupo pero le han cambiado el nombre por el de Bloom 06, el nombre de Eiffel 65 ha sido usado por Gabry Ponte y diferentes colaboradores que han sacado algún tema bajo esa marca. Pese a lo que pueda parecer, creo que tanto Jeffrey y Maury como Gabry Ponte guardan buenas relaciones. Os dejo un par de videos de alguna de sus canciones.






PD: Seguiré hablando de este estilo de música y de sus principales autores en siguientes ocasiones.